Een gedichtje van Boesa over dagdromen
Er was eens een meisje, wippend op haar stoel
Van links naar rechts, je begrijpt wat ik bedoel
Haar gedachten overal, behalve op het scherm
Als je heel goed luisterde, hoorde je zacht gekerm
Wachtend tot het einde van de dag,
Bloemetjes en bijtjes dat is wat ze zag
Een vluchtig moment van gesloten gedachten,
Met 1001 vrije vlinders die op haar wachten
Zo zat ze hoog in een roze bloesemboom,
Want ja, het was immers haar dagdroom.
xx
